Het ontstaan van "Pats! BOEM! en plots stond ik stil..."
Toen ik plots thuis kwam te zitten,
rees het idee om een prentenboek te maken rond burn-out.
Toen ik weer eens wakker lag 's nachts, popte er een verhaal op in mijn hoofd...
een verhaal over een stoomtreintje.
Ik stond op en typte tot 's middags aan één stuk door.
Ik voelde... hier moest ik iets mee doen.
Ik merkte namelijk dat veel mensen die in een burn-out terecht kwamen,
eenzelfde traject aflegden.
Met andere klemtonen, maar toch...
Ik schreef me in in een schrijfcursus van Aag Vernelen. Ik was hier eigenlijk fysiek helemaal niet toe in staat.
Het vroeg enorm veel van mijn lichaam en tegelijkertijd bruiste ik ook weer even van energie.
Dit waren 3 zalig - warme, leerrijke dagen.
Het einde van mijn boek? Daar was ik nog lang niet! Pas na 2 jaar kon ik ongeveer een einde verzinnen, maar toch...
Het boek kreeg nog verschillende gedaante verwisselingen doorheen de volgende jaren.
Ook aan de tekst werd nog grondig geschroefd.
Nu is hij er en zou ik hem zo graag met zo veel mogelijk mensen delen!
Ik hoop dat ik veel mensen kan ondersteunen in deze pittige transformatie van rups naar vlinder!
Ja, dat is eigenlijk wat je nu aan het doormaken bent.
Mijn verhaal ...
Hoe leg je een burn-out uit aan je kinderen?
Gaan ze je wel begrijpen?
Ik heb mijn ervaringen omgetoverd tot een prentenboek.
Ook hier weer de vrolijk, gekleurde tekeningen van Snoetjes vol sproetjes!
Het prentenboek is in rijmvorm en
per pagina staan er vragen en opmerkingen om met je kind te bespreken.
Dit om je kind (en misschien ook jezelf) uit te nodigen om dieper na te denken.
Een woordje bij het verhaal …
In deze snel draaiende maatschappij is het niet voor iedereen even simpel om het tempo te volgen. Toch hebben sommigen het moeilijker om de valkuilen van deze tijd te ontwijken dan anderen. Met dit boek wil ik kinderen wapenen tegen de struikelblokken die misschien op hun pad kunnen komen. Vanaf 5-jarige leeftijd kunnen ze hier al flink over meepraten en hun mening vormen. Sommige kinderen zelfs al vroeger, anderen zijn hier misschien pas later klaar voor.
Het is interessant om de antwoorden te horen op de vragen die worden gesteld. Het is niet de bedoeling om hun antwoorden te gaan veroordelen! Het kind moet zich veilig voelen. Als je in je klas, praktijk of gewoon thuis, verschillende antwoorden krijgt, is het natuurlijk heel erg interessant om hier verder op in te gaan. Benadruk af en toe dat er geen foute antwoorden zijn. Het gaat hier om gevoelens.
Als je dit boek thuis leest, doe dat dan op een gezellig plaats, waar jullie niet onmiddellijk gestoord kunnen worden. Als je vindt dat de antwoorden wat te beknopt zijn, of wil je nog wat verder doorvragen? Doe dit zeker! Maak van het antwoord van je kind een vraagzin. Vb Je kind: ”Dat vind ik niet!” Jouw antwoord:” Oh, vind jij dat niet?...” Laat dit volgen door een stilte moment. Geef je kind de tijd om even na te denken over zijn antwoord.
Ikzelf heb een tijdje thuisgezeten met een burn-out. Na jaren over mijn grenzen gaan, was het tijd om thuis te blijven. Niet dat ik dat zelf vond, maar mijn huisarts was duidelijk… In het begin beschouwde ik mijn burn-out als iets negatief dat mijn overkwam. Na veel gesprekken, zelfonderzoek, lezen van boeken, luisteren van podcasts,… en enorm veel rusten, bekijk ik het nu helemaal anders. Door mijn perfectionisme & hooggevoeligheid had ik mijn lichaam helemaal opgebruikt. Niet attent van iemand die altijd lief wil zijn voor anderen. Ik had duizenden waarschuwingen gekregen van mijn lichaam, maar die had ik al sinds mijn kindertijd leren negeren en naast mij neerleggen. Het werd tijd om hier toch eens naar te luisteren.
Er zijn zoveel dingen die je jezelf als kind al oplegt, gewoon om anderen blij te maken. En ja hoor, we imiteren ook onze ‘grote voorbeelden’. Faalangst komt steeds vroeger tot uiting, zelfs al in de kleuterschool! Hoe fijn zou het zijn als onze kinderen daar op jonge leeftijd al eens bij stilstaan! Mogen ze dan nooit meer iets doen voor anderen? Natuurlijk wel! Maar dan wel zonder zichzelf uit het oog te verliezen!
Als ze later dan misschien in deze situatie terechtkomen, kunnen ze door dit boek wat kritischer reageren. Uiteraard heeft iedereen zijn eigenheid, maar hier even bij stilstaan, kan zeker geen kwaad!
Wil je meer info over hoogsensitiviteit, overprikkeling en burn-out? Klik hier...
Dikke knuffel voor Ward, Noor en Erik. Bedankt voor het eindeloze nalezen en het enorme geduld. Lieve vake, moeke, Stijn, Annelies, Katrien, Tinne, Els, Helga, Kristof, Elke, Lies, Jody, Michelle, Dana, Hedwig, Agatha, Tinne, ... en zovele anderen. Zo fijn dat jullie af en toe eens vroegen hoever ik met mijn verhaaltjes stond. Dat gaf me telkens weer dat duwtje in de rug om verder te werken!
Er waren enkele lieve vrienden, ervaringsdeskundigen & professionals die met een kritisch oog mijn boek wilden lezen en eerlijke, waardevolle feedback gaven. Dikke merci Nathalie, Georgo, Danielle, Tinne, Elke, Katrien, Severine, Bieke, Eline, Anky, Esther, Sandra, Myrthe, Sandrine, .... Ook dank je wel aan uitgeverij Stokstaart om samen te werken aan dit project.
Ook dank jullie wel aan alle experten en/of ervaringsdeskundigen die zoveel de wereld in sturen, om ons beter onszelf te leren kennen!